Nobel dla Tokarczuk!!!

Jeśli ktoś jeszcze nie wie kim jest Olga Tokarczuk to przypominamy:

Olga Tokarczuk (urodzona 29.01.1962).

Wybitna pisarka, poetka, eseistka, scenarzystka. Z wykształcenia psycholożka, wiele lat pracowała jako psychoterapeutka. Autorka licznych powieści: „Podróż ludzi księgi” (1993), „E.E” (1995), „Prawiek i inne czasy” (1996), „Dom dzienny, dom nocny” (1998), „Lalka i perła” (2000), „Ostatnie historie” (2004), Anna w grobowcach świata” (2006, książka wydana w ramach międzynarodowej serii „Mity”), „Bieguni” (2007), „Prowadź swój pług przez kości umarłych” (2009), „Księgi Jakubowe” (2014). Autorka esejów („Moment niedźwiedzia”, 2012) i opowiadań zebranych w zbiorach: „Gra na wielu bębenkach” (2001), „Szafa” (2016). Pomysłodawczyni Międzynarodowego Festiwalu Opowiadania.

Olga Tokarczuk jest pisarką bardzo wysoką cenioną przez krytyków literackich ale zarazem bardzo popularną. Wartka narracja jej powieści ujawnia wielowarstwowość poruszanych problemów, postaci, zdarzeń. Niełatwo ją zaklasyfikować, jest polifoniczna, porusza się w wielu wymiarach; historycznym, mitycznym, filozoficznym, egzystencjalnym, kryminalnym, futurystycznym, psychologicznym. Każda z jej powieści to niemal odrębny gatunek, odrębny język i styl narracji. Ze skrawków realnej historii tworzy wehikuł dla narracji mitycznej i magicznej. Jak napisał jeden z krytyków: Olga Tokarczuka jest „mistrzynią doskonałości form nieprecyzyjnych”. Często tworzy hybrydy tekstowe, gdzie fabuła przeplata się z eseistyka, refleksją filozoficzną i prywatnymi zapiskami. Poszukuje archetypów (jest zafascynowana Jungiem), pokazuje, że granicą naszego rozumu są Tajemnice, które wplatają się w rzeczywistość i ją określają. Powieści Tokarczuk wciągają, fascynują, pobudzają wyobraźnię, skłaniają do refleksji. Są zarazem lokalne jak i uniwersalne, proste w narracji ale zarazem transgresywne. W eseistyce porusza problemy ekologii, ciała, seksualności. Zajmuje ją problem czasu, historii, ludzkiego losu, przeznaczenia. Jej największa powieść „Księgi Jakbubowe”, będąca historią podolskiego żyda Jakuba Franka, XVIII-wiecznego cadyka, mistyka, filozofa, kabalisty, rabina sabatarianistycznego, przechrzty, przywódcy sekty frankistów, który współtworzył dzieje żydowskiej diaspory i próbował pogodzić religię z nowoczesnością, jest zarazem historią Europy Środkowej: Polski, Rosji, Austrii, Niemiec w jej uwikłaniu religijnym, etnicznym i mitycznym. To książka, która stanowi trwały element literatury polskiej i środkowoeuropejskiej. Fascynująca, odkrywająca wątki historii poza przyjętym mainstreamem faktograficznym i interpretacyjnym.

Olga Tokarczuk jest autorką wielu nagród nie tylko literackich, ale i czytelniczych. W 1997 otrzymała nagrodę Fundacji im. Kościelskich Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek, w 2001 roku nagrodę literacką im. Władysława Reymonta za zbiór opowiadań „Gra na wielu bebęnkach”, za powieść „Dom nocny, dom dzienny” otrzymała prestiżową Brucke Berlin-Preise (2002), w 2003 roku otrzymała Nagrodę Kultury Śląskiej, w 2008 nagrodę Bogumiła Lindego ustanawianą przez dwa bliźniacze miasta Toruń i Goottingen. Pięć razy była nominowana do największej polskiej nagrody literackiej Nike, którą otrzymała dwa razy: w 2008 roku za powieść „Bieguni”, oraz w 2015 roku za powieść „Księgi Jakubowe”. Kilka razy otrzymywała nagrodę czytelników w konkursie Nike (za „E.E.” oraz „Prawiek i inne czasy”). Jej książka „Księgi Jakubowe” została uznana przez Newsweek i Gazetę Wyborczą – największy polski dziennik – za najważniejszą książkę roku 2014.

Powieści Olgi Tokarczuk zostały przetłumaczone na 30 języków. Powieść „Prowadź swój pług przez kości umarłych” była przetłumaczona na szwedzki, niemiecki, czeski, włoski, duński, francuski, hiszpański i ukraiński. „Księgi Jakubowe” zostały wydane w Szwecji, Czechach, Francji, Izraelu, Wielkiej Brytanii, Holandii, Serbii i Słowacji.

Jej powieść są filmowane i inscenizowane. W 2016 roku, na podstawie powieści „Prowadź pług przez kości” Olga Tokarczuk napisała scenariusz do filmu „Pokot” nakręconego przez Agnieszkę Holland. „Księgi Jakubowe” w 2016 wystawił Teatr Powszechny w Warszawie (reżyseria E. Marciniak).